24H Daytona: Historia

Już za tydzień 53 edycja 24H Daytona, jednak cofnijmy się w czasie i poznajmy historię wyścigu.

 

 

HISTORIA 24H DAYTONA

Początki 24H Daytona

Na początku był wyścig 1000-kilometrowy w 1959 roku zaliczany do USAC Road Racing Championship, który padł łupem duetu Argentyńczyków- Roberto Mieres i Antona von Dory w Porsche 718 RSK. W 1962 i 1963 roku były to wyścigi 3-godzinne i oba padły łupem kierowców F1. Pierwszy z nich wygrał Dan Gurney w Lotusie 19 Coventry- Climax, a drugi- Pedro Rodrigueza, który jechał Ferrari 250GTO. Oba te wyścigi należały do International Championship for GT Manufacturers (czyli późniejsze World Sportscar Championship, a obecnie FIA World Endurance Championship). Rok później rywalizacja została wydłużona do 2000km. Po raz kolejny wygrało Ferrari, po raz kolejny wygrał Pedro Rodriguez, jednak tym razem nie sam, lecz z innym kierowcą F1- Phillem Hillem. Rok później zwycięstwo odniósł słynny Ford GT40, w którym zmieniali się Ken Miles i Lloyd Ruby.

Daytona International Speedway 1962-1974

 

Wyścigi 24-godzinne 1966-1971 i jeden wyścig 6-godzinny (runda Mistrzostw Świata)

Ken Miles i Lloyd Ruby w Fordzie GT40 powtórzyli sukces także w pierwszej edycji 24- godzinnego wyścigu w Daytonie. Najwięcej zwycięstw w tym okresie ma jednak Porsche, który wygrywało w latach: 1968 jako fabryczny zespół korzystający z 907LH w składzie Vic Elford/ Jochen Neerpasch/ Rolf Stomellen/ Jo Siffert/ Hans Herrmann; 1970- Pedro Rodriguez/ Leo Kinnunen/ Brian Redman i 1971- Pedro Rodriguez/ Jackie Oliver (Porsche 917K, zespołu Johna Wyera). Dla Pedro Rodrigueza było to czwarte i ostatnie zwycięstwo w wyścigu. W 1967 roku tryumf odnieśli kierowcy F1- Lorenzo Bandini i Chris Amon w fabrycznym zespole Ferrari, korzystającym z Ferrari 330 P4. Zaś w 1969 roku wygrał zespół Rogera Penske (czyli chyba najbardziej znany amerykański zespół wyścigowy) w składzie Mark Donohue i Chuck Parsons zmieniającym się za kierownicą.

Jednorazowo na torze Daytona International Speedway rozegrano wyścig sześciu-godzinny, który padł łupem Ferrari (Ferrari 312PB) z kierowcami F1 na pokładzie- Mario Andrettim i Jackym Ickxem.

 

Lata 1973, 1975-1987 (Mistrzostwa Świata i IMSA GT Championship): Dominacja Porsche

W tym czasie Porsche wygrało aż 13 razy, tylko dwa razy nie wygrało Porsche- w 1974 roku wyścig został odwołany przez kryzys energetyczny oraz w 1976 roku, kiedy to wygrało BMW 3.0 CSL, w składzie Peter Gregg/ Brian Redman/ John Fitzpatrick. W 1973 i 1975 roku tryumfowało Porsche Carrera RSR, zespołu Brumos Porsche, w składzie Peter Gregg/ Hurley Haywood. W 1977 roku wygrało to samo Porsche, jednak tym razem zespołu Ecurie Escargot, w którym wraz z Haywoodem jechali John Graves i Dave Helmick. Do 1983 roku wygrywały różnie wersje Porsche 935: 1978- Brumos Porsche (Peter Gregg/ Rolf Stommelen/ Toine Hezemans), 1979- Interscope Racing (Hurley Haywood/ Ted Field/ Danny Ongais), 1980- znany zespół, korzystający obecnie z Audi R18 w LMP1- Joest Racing (Rolf Stommelen/ Volkert Merl/ Reinhold Joest), 1981- Garretson Racing Style Auto (Bobby Rahal/ Brian Redman/ Bob Garretson), 1982- JLP Racing (John Paul Sr./Jr./ Rold Stommelen), 1983- Henn`s Swap Shop Racing (A.J. Foyt/ Preston Henn/ Bob Wollek/ Claude Ballot Lena), 1984- Kreepy Krauly Racing [March 83G- Porsche] ( Sarel van der Merwe/ Tony Martin/ Graham Duxbury), a od 1985 roku wygrywało Porsche 962: 1985- Henn`s Swap Shop Racing (A.J. Foyt, Bob Wollek, Al Unser i kierowca F1 Thierry Boutsen). W latach 1986 i 1987 wygrywał zespół Lowenbrau Holbert Racing. W 1986 wygrał skład: Al Holbert, Derek Bell i Al Unser Jr., w 1987 roku obok nich na najwyższym stopniu podium stanął także Chip Robinson.

 

Lata 1988-1997: IMSA GT Championship

Od 1982 roku 24H Daytona była samodzielną rundą IMSA GT Championship ale przenieśmy się może do wymienionych wyżej lat. W tych latach najwięcej zwycięstw miało na koncie Porsche, jednak to jedno zwycięstwo to było zwycięstwo silnika Porsche. W 1989 roku zwycięstwo odniosło Porsche 962, zespołu Miller BF Goodrich Busby Racing, w składzie: John Andretti, Derek Bell i Bob Wollek, rok później po raz drugi 24H Daytona wygrał Joest Racing (Porsche 962C), w składzie: Hurley Haywood, „John Winter”, Frank Jelinski, Henri Pescarolo, Bob Wollek. W 1995 roku wygrał samochód Kremer K8 Spyder Porsche, zespołu Kremer Racing, za kierownicą którego zmieniali się: Jurgen Lassig, Christophe Bouchut, Giovanni Lavaggi, Marco Werner. Dwukrotnie wygrywali: Jaguar, Nissan i Riley&Scott. Jaguar wygrał: w 1988- (XJR-9)- Raul Boesel/ kierowca F1 Martin Brundle/ John Nielsen/ Jan Lammers oraz w 1990- (XJR-12D)- Davy Jones/ Jan Lammers/ Andy Wallace. Nissan wygrał w: 1992r. (R91CP) jako fabryczny zespół, w składzie Masahiro Hasemi/ Kazoyoshi Hoshino/ Toshio Suzuki; zaś w 1994 roku (Nissan 300ZX) wygrał zespół Cunningham Racing, w składzie: Paul Gentilozzi/ Scott Pruett/ Butch Leitzinger/ Steve Millen. Riley & Scott wygrywał natomiast w 1996 roku (Riley & Scott MkIII Oldsmobile, zespołu Doyle Racing, w składzie: Wayne Tylor/ Scott Sharp/ Jim Pace) i w 1997 roku (silnik Forda, zespołu Dyson Racing, w składzie: Rob Dyson/ James Weaver/ Butch Leitzinger/ Andy Wallace/ John Paul Jr./ Elliot Forbes- Robinson/ John Schneider). Jedyne zwycięstwo w tym czasie, a także i ogólnie odniosła Toyota- Toyota Eagle MkIII w 1993 roku. Wygrał zespół All American Racers, w składzie P.J. Jones/ Mark Dismore/ Rocky Moran.

1998- 2013 US Road Racing Championship, późniejsze Rolex Sportscar Championship

W 1998 roku tryumf odniosło Ferrari 333SP, zespołu Doran- Moretti Racing, w składzie: Mauro Baldi/ Arie Luyendyk/ Giampiero Moretti/ Didier Theys. W 1999 roku Dyson Racing odniosło swoje drugie zwycięstwo w tym wyścigu, za kierownicą tego samego samochodu, co w 1997r., za kierownicą którego zmieniali się Elliot Forbes- Robinson, Butch Leitzinger i Andy Wallace. Kolejne dwa wyścigi padły łupem fabrycznego- kolejno- Vipera (Olivier Beretta/ Dominique Dupuy/ Karl Wendlinger) i Corvetty (Ron Fellows/ Chris Kneifel/ Franck Freon/ Johnny O` Connel). W 2002 roku wygrała Dallara SP1- Judd, zespołu Doran Lista Racing, w składzie Didier Theys/ Fredy Lienhard/ Max Papis/ Mauro Baldi. Rok później zwycięstwo po raz kolejny odniosło Porsche (tym razem zespołu The Racer`s Group), za kierownicą którego zmieniali się: Kevin Buckler, Michael Schrom oraz fabryczni kierowcy Porsche- Timo Bernhard i Jorg Bergmeister. Rok później zwycięstwo odnieśli: Christian Fittipaldi (czyli bratanek dwukrotnego mistrza świata F1- Emmersona Fittipaldiego), Terry Borcheller, Forest Barber i Andy Pilgrim, którzy zmieniali się za kierownicą Doran JE4 Pontiac, zespołu Bell Motorsport. W 2005 roku zaczęła się era Rileya, którego różne wersje wygrywały aż do 2013 roku. W 2005 roku tryumfował Riley MKXI Pontiac, zespołu SunTrust Racing, w składzie Max Andelelli/ Wayne Taylor/ Emmanuel Collard. W latach 2006-2008 wygrywał Riley MKXI z silnikiem Lexusa, zespołu Ganassi, który zazwyczaj ściągał prawdziwe gwiazdy (w 2006 roku wygrali Scott Dixon, Dan Wheldon i Casey Mears; w 2007- Juan Pablo Montoya, Scott Pruett, Salvador Duran; a w 2008 roku tryumfowali Juan Pablo Montoya, Dario Franchitti, Scott Pruett i Memo Rojas). Riley MKXI Porsche wygrywało dwukrotnie- w 2009 roku wygrał zespół Brumos Racing (David Donohue/ Antonio Garcia/ Darren Law/ Buddy Rice), a rok później Action Express Racing [który powtórzył ten sukces rok temu] (Joao Barbosa/ Terry Borcheller/ Ryan Dalziel/ znany z DTM- Mike Rockenfeller). W 2011 roku zwyciężył Riley drugiej generacji, czyli MKXX z silnikiem BMW, za kierownicą którego zmieniali się zawodnicy zespołu Chipa Ganassiego- Joey Hand, który wraca w przyszłym roku wraca do tego zespołu, Graham Rahal, Scott Pruett oraz Memo Rojas. Ekipa Chipa Ganasiego wraz z BMW wygrała również w 2013 roku, kiedy to za kierownicą zmieniali się Juan Pablo Montoya, Charlie Kimball, Scott Pruett i Memo Rojas. W 2012 roku tryumfował Riley MKXXVI Ford, zespołu Michel Shank Racing, w składzie: A.J. Allmendinger/ Oswaldo Negri/ John Pew/ Justin Wilson.

 

---

Niebawem pojawi się post dotyczący zeszłorocznej edycji 24H Daytona.